Το 1952 έδωσε κρυφά από την οικογένειά της εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου από την οποία αποφοίτησε τρία χρόνια μετά με Λίαν Καλώς.Προτού ακόμη αποφοιτήσει από τη Σχολή ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της από το θέατρο. Ο πρώτος της θεατρικός ρόλος ήταν στο έργο Κατα Φαντασίαν Ασθενής του Μολιέρου το 1953 και η πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση έγινε στην ταινία Το Ποντικάκι το 1954.
Σύντομα καθιερώθηκε στο χώρο και λόγω της εξαιρετικής δημοτικότητας που απέκτησε στο ευρύ κοινό ονομάστηκε (από τον Φιλοποίμενα Φίνο αρχικά) "Εθνική Σταρ" της Ελλάδας.
Το 1960, κέρδισε το βραβείο ερμηνείας Α' Γυναικείου ρόλου στο 1ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία της στην ταινία Μανταλένα, σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου, ενώ η ίδια ταινία εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, όπου άφησε πάρα πολύ καλές εντυπώσεις.
Το 1961 η Αλίκη Βουγιουκλάκη συγκρότησε τον δικό της θίασο, ανεβάζοντας τα έργα Καίσαρ και Κλεοπάτρα, Χτυποκάρδια στο θρανίο κ.α. Αργότερα γνωρίστηκε με τον Φιλοποίμενα Φίνο και άρχισε μια μόνιμη συνεργασία με την εταιρία του, τη Φίνος Φιλμ. Μαζί έκαναν μερικές από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες του ελληνικού κινηματογράφου, ανάμεσά τους οι ταινίες Η Αλίκη στο ναυτικό, Η Λίζα και η άλλη, Η κόρη μου η Σοσιαλίστρια, Η Μαρία της Σιωπής, Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας, Το κορίτσι με τα παραμύθια, Διακοπές στην Αίγινα, Έρωτας στους αμμόλοφους, Αστέρω, Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο, Υπολοχαγός Νατάσα και Η ψεύτρα. Οι ρόλοι της, κατά κανόνα της χαριτωμένης σκανδαλιάρας κοπέλας, είχαν μεγάλη απήχηση στο κοινό και εξασφάλισαν στην ηθοποιό σπάνια δημοτικότητα ενώ η ταινία Υπολοχαγός Νατάσα ήταν η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου για τρεις δεκαετίες ενώ και οι δύο επόμενες εισπρακτικές κινηματογραφικές επιτυχίες ανήκουν στη Βουγιουκλάκη.
Η σημαντική εμπορική κάμψη που σημείωσε από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο ελληνικός κινηματογράφος ώθησε τη Βουγιουκλάκη να ασχοληθεί σχεδόν αποκλειστικά με το θέατρο. Το 1975 αλλάζει τον μέχρι τότε τρόπο ανεβάσματος των μιούζικαλ, φέρνοντας στην Ελλάδα τα μιούζικαλ-υπερπαραγωγή, με το έργο του Νιλ Σάιμον Καμπίρια. Ανέβασε επίσης με μεγάλη επιτυχία και άλλα έργα του είδους, όπως το Καμπαρέ, Ωραία μου κυρία, Τζούλια και Εβίτα με τελευταίο το μιούζικαλ Η μελωδία της ευτυχίας.
Φιλμογραφία
Το ποντικάκι / Το κορίτσι με τα λουλούδια (1954) (Κρινούλα («ποντικάκι»))
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955) (Κρυστάλλω)
Κορίτσι με τα παραμύθια (1956) (Αγνή)
Μαρία Πενταγιώτισσα (1957) (Μαρία)
Διακοπές στην Αίγινα (1958) (Αλίκη)
Έρωτας στους αμμολόφους (1958) (Άννα)
Ο Μιμίκος και η Μαίρη (1958) (Μαίρη Βέμπερ)
Χαρούμενοι αλήτες (1958) (Αννούλα)
Ερωτικές ιστορίες (1959) ((3) Μαρίτσα)
Η ζαβολιάρα (1959) (Λενιώ)
Η μουσίτσα (1959) (Αλίκη Πετροπούλου)
Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο (1959) (Λίζα Παπασταύρου)
Μανταλένα (1960) (Μανταλένα Χαρίδημου)
Το κλωτσοσκούφι (1960) (Μαίρη Γεωργαντά)
Η Αλίκη στο Ναυτικό (1961) (Αλίκη)
Η Λίζα και η άλλη (1961) (Μίτση (Δήμητρα) Γαβρήλογλου)
Το ταξίδι (1962) (Μαρίνα Δανιηλίδου)
Η ψεύτρα (1963) (Μαίρη Δεληπέτρου (Άννα))
Χτυποκάρδια στο θρανίο (1963) (Λίζα Πετροβασίλη - Παπαδοπούλου)
Η σωφερίνα (1964) (Μαίρη Διαμαντίδου)
Ο παράς και ο φουκαράς (1964) (Βουγιουκλάκη)
Το δόλωμα (1964) (Καίτη)
Μοντέρνα Σταχτοπούτα (1965) (Κατερίνα Πιερή)
Διπλοπενιές (1966) (Μαρίνα)
Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1966) (Λίζα «Σωτήρης» Δέλβη)
Αχ! Αυτή η γυναίκα μου (1967) (Νίνα)
Το πιο λαμπρό αστέρι (1967) (Κατερίνα)
Η αγάπη μας (1968) (Μαρίνα ...-Ραζέλου)
Η αρχόντισσα κι ο αλήτης (1968) (Ρένα Κατσαρού / Πίπης)
Το κορίτσι του λούνα παρκ (1968) (Μαργαρίτα)
Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά (1969) (Μυρτώ Θεοδώρου - Καρατάσου)
Η νεράιδα και το παλικάρι (1969) (Κατερινιώ Φουρτουνάκη (Σήφης Αυτουνάκης))
Ένα αστείο κορίτσι (1970) (Χριστίνα)
Υπολοχαγός Νατάσα (1970) (Νατάσα Αρσένη («Δήμητρα Αρμάγου»))
Η κόρη του ήλιου (1971) (Μάγια Βαλή)
Σ’ αγαπώ (1971) (Μαρίνα)
Η Αλίκη δικτάτωρ (1972) (Αλίκη Μπαρούζου)
Η Μαρία της σιωπής (1973) (Μαρία Γεραλή)
Πονηρό θηλυκό... κατεργάρα γυναίκα! (1980) (Έλενα Ντάβαρη)
Κατάσκοπος Νέλλη (1981) (Νέλλη Βαϊλάνου)
Πηγή: Βικιπαίδεια